Ondergronds griezelen, bovengronds genieten

–

Een blauwe lucht, besneeuwde bergtoppen, beierende kerkklokken en een klein Italiaans dorp: het decor van ons bezoek aan het wijnhuis Pietrantonj in de regio Abruzzo klopt helemaal. Toch ben ik er niet volledig gerust op. Want Pietrantonj ligt in het dorpje Vittorito in de provincie l’Aquila. Het oudste en mooiste gebouw van dit wijnbedrijf uit 1830 raakte zodanig beschadigd bij de aardbeving in 2009 dat het niet meer gebruikt mag worden. Speciaal voor ons gaan de deuren vandaag echter open. Binnen, in de prachtige kelders, laat iemand me de markeringen op de muren zien die zijn aangebracht op de plaatsen waar de constructie van het gebouw verzwakt is. ‘Ah,’ knik ik, ‘heel interessant.’ Maar, zo verzekert men ons, het is volkomen veilig… We dalen nog wat dieper af en bewonderen een oude, stenen opslagtoren voor wijn die aan de binnenkant bekleed is met tegeltjes van muranoglas. Je mag ook in deze tank kruipen om een foto van de binnenkant te maken, maar als pmc (persoon met claustrofobie) is mij dat vele bruggen te ver. Deze tank is echter absoluut bijzonder, net als de enorme, metershoge vaten (sommige met een capaciteit van 36.000 liter) die in de kelders van een van de andere bedrijfsgebouwen liggen. Ze zijn eind negentiende eeuw gemaakt van eiken- en walnoothout door lokale vatenmakers.

Er is geen gelegenheid de wijngaarden te bezoeken, maar Roberta Pietrantonj (achtste generatie; zij beheert het bedrijf samen met haar zus Alice) vertelt ons dat ze vrij hoog liggen, op 100 tot 400 meter boven zeeniveau. Het klimaat is hier koeler dan elders in de regio, met soms nog vorst in de periode april-mei. Abruzzo ligt ingeklemd tussen de Apennijnen en de Adriatische Zee, en hier in l’Aquila, in de bergen, profiteert men veel minder van de verwarmende invloed van de zee. Dat betekent dat de druiven een hoger zuur hebben, een langere rijpingsperiode vragen en vaak ook later geoogst worden. Veel van de wijnen van dit bedrijf hebben een alcoholpercentage van 12,5 of 13, wat duidelijk lager is dan dat van de wijnen die we elders proefden.

Sommige wijnboeren in Abruzzo maken zeer gespierde Montepulciano’s met een torenhoog tanninegehalte en een overdosis alcohol. Als die componenten niet getemperd worden door rijp fruit en moderne vinificatiewijzen, gaan de wijnen je al snel tegenstaan met hun kersenlikeurachtige kracht, zeer stroeve tannine en sterke bitters. Gelukkig kun je ook heel andere voorbeelden vinden. De Harimann 2006 van wijnhuis Pasetti in Francavilla (Chieti) bijvoorbeeld biedt naast power ook fruit, frisheid en vulling. De bitters in deze wijn zijn aangenaam. De Bellovedere 2008 van La Valentina in Spoltore (Pescara) is eveneens een wijn die dankzij smakelijke zuren, fruit en mooi ingepakte tannine een speelsere, lichtvoetigere indruk maakt. Hij komt van de gelijknamige wijngaard op de hellingen rondom het bedrijf, dat op een paar kilometer afstand van de Adriatische Zee ligt.

De witte wijnen uit de regio zijn doorgaans van trebbiano of pecorino gemaakt, al kom je ook falanghina tegen plus de onvermijdelijke internationale rassen als chardonnay en sauvignon blanc. De wijnen van pecorino zijn wat aromatischer en floraler dan die van trebbiano, maar beide druiven leveren een prettige, niet heel fruitige, soms minerale wijn met gemiddelde zuren en een vrij vol mondgevoel. Misschien minder geschikt als aperitief, maar erg lekker voor aan tafel – vooral natuurlijk bij de vis en zeevruchten die in Abruzzo overal op de menukaart staan.

Misschien nog het meest verrassend waren de Cerasuolo’s uit deze regio, de rosés. De naamcerasuolo verwijst naar de kersenrode kleur van deze wijnen, die gemaakt worden van de montepulcianodruif. Het zijn smaakvolle, stevige rosés, vaak lekker droog, met voldoende inhoud om ze ook aan tafel te kunnen drinken. Het huis Orlando Contucci Ponno in Roseto degli Abruzzi (Teramo) maakt ze volgens de méthode saignée (de eigenaresse heeft lang in Frankrijk gewoond en gewerkt), wat een volle, heel fruitige, rijpe rosé oplevert. En om weer terug te keren naar Pietrantonj: de eerste wijn die we er proeven, is de Cerasuolo 2012 (een sample; de wijn is nog niet gebotteld) uit de lijn Cerano. De rozerood gekleurde wijn heeft rijpe vruchtjes, is fris, mooi droog, vol, en heeft een smakelijke afdronk. Blij dat ik weer bovengronds ben, neem ik een paar grote slokken en besluit die – heel onprofessioneel – lekker eens niet uit te spugen.